Met een glimlach van oor tot oor zit een oudere dame in een rolstoel te werken aan een felgekleurd handwerk. Annegien Duytshoff vertelt over het werk dat ze sinds enkele jaren doet. “Het is zo’n verbetering met vroeger! Mijn droom is uitgekomen, ik werk met kinderen. Ik ben de juf in de rolstoel.”
Annegien heeft dagbesteding op AC de Draai in Heerhugowaard. Ze is een van de mensen die is meeverhuisd van het oude Reigersdaalterrein naar de nieuwbouw in wijkcentrum de Draai. Haar dagelijkse bezigheden zijn sindsdien enorm veranderd. Van handwerken op het oude dagactiviteitencentrum, werkt ze nu een aantal ochtenden op een school en een kinderopvang, of is ze postbezorger.
“In het verleden hadden activiteitencentra nogal eens de naam fröbelclubs te zijn. Veel handwerken, knutselen, puzzelen en zo. Maar dat is echt niet meer zo.” Clustermanager Imma Houtenbos: “Iedereen moet actief kunnen meedoen in de maatschappij. We zoeken naar werk bij organisaties in de buurt en maken onszelf nuttig. We hebben contact gezocht met de school en kinderopvang naast ons en ook buurthuis de Ezel had nog wel een klus voor ons. We zijn iedere dag wel ergens in de wijk te vinden. Dat ouderwetse handwerkje is nu de verbinding met de wijk om ons heen.”
Ooievaars spotten
Handwerken doen ze nog steeds regelmatig op de Draai. Maar in een nieuw jasje. “We zitten in een nieuwbouwwijk met heel veel jonge gezinnen”, vertelt begeleidster Ineke Schrikkema. “Iedere twee weken fietst een van onze cliënten door de wijk op zoek naar roze en blauwe ooievaars. Ze noteert het adres en dan maken we een kraamcadeautje voor de nieuwe wijkbewoner. Zelfgemaakte slabbetjes en slofjes in roze of blauw. Die gaan we dan met een groepje bezorgen aan de deur.”
Jolanda: “Dat is Timbra, die laat ik uit met een mevrouw in de buurt”
Jolanda Poland kan niet wachten tot ze weer met de naaimachine gaan werken. Ze vindt het mooi om te zien. Ineke maakt op een handnaaimachine een klein dekentje dat voor de baby van de dokter is. Natuurlijk wordt het dekentje mooi ingepakt. Ondertussen laat Jolanda trots een foto zien waar ze op staat met een grote hond. “Dat is Timbra, die laat ik uit met een mevrouw in de buurt.”
De mensen van de Draai doen nog veel meer voor de wijk. Ze doen de was voor de kinderopvang, brengen koffie en thee rond op de school, ze bezorgen het wijkkrantje en ze maken in de zomervakantie speelgoed van de school schoon.
Ineke: “Puzzelen 2.0. Onze cliënten houden heel erg van spelletjes doen en puzzelen. We maken in de vakantietijd alles schoon en controleren of het nog compleet is. Iedereen is blij.” Het is de kunst van de begeleiders om die verbinding te zoeken met de wijk. Om ouderwetse handwerkjes om te denken naar diensten voor de wijk of producten die mensen leuk vinden. De begeleiders hebben er inmiddels oog voor om werk te vinden waarin iedereen een rol heeft. “De één kan goed borduren, de ander heeft een rolstoel waarmee we spullen kunnen bezorgen in de wijk,” vertelt Ineke.
De wijk naar binnen halen
Het is ook fijn dat de wijk bij het AC naar binnen komt. Er is een boekenruilkast en een klein verkoophoekje. Voor de allerkleinste buurtgenootjes is er ‘muziek op schoot’ op de eerste woensdag van de maand. Dan wordt er muziek gemaakt in de Draai. Er zijn kleedjes om op te liggen en buurtbewoners zijn welkom om met hun kinderen te komen meeluisteren. Het contact met de school gaat ook twee kanten op. De mensen van de Draai doen klussen op school en kinderen komen voorlezen aan de cliënten van de Draai. Op Sint-Maarten komen de kinderen zingen en ook met Palmpasen komen ze langs. Annegien vertelt trots over haar kleine vriendje op de kinderopvang. Een peuter die graag met haar speelt, al was het even zoeken naar wat ze samen kunnen doen. “Hij is gek op mijn grijpstok. Dan gooit hij zijn blokken op de grond en kan ik ze weer oprapen met de stok. Dat is ons spelletje.”
