Verscholen tussen de huisjes van volksbuurt Tuindorp-West in Den Helder ligt buurthuis Elto in een prachtig stukje groen. Ruim een jaar geleden kwamen cliënten van ’t WAD hier werken. Ze verzorgen de dieren, doen andere klussen die gedaan moeten worden rondom het buurthuis en werken ook nog in de theetuin verderop achter een basisschool.
“We hebben een nieuwe cavia!”, roept Don met een ondeugende glimlach door de ruimte terwijl hij naar zijn collega Gijs wijst. De toon is gezet en het maakt direct duidelijk dat ze hier wel van een geintje houden en elkaar langer kennen dan vandaag. Het is tijd voor koffie en het dagelijkse werkoverleg in de binnenruimte waar de cliënten vijf dagen in de week bivakkeren. Dan komt ook Jan binnen: “Smit is de achternaam, maar ik kan niet zingen”, stelt hij zichzelf voor. “Al een jaar of 35, ik weet niet eens precies hoe lang, ben ik betrokken bij dit buurthuis. Als beheerder moest ik een stapje terugdoen. Een man met een witte jas vond het teveel worden. Maar ik kom hier nog dagelijks en vind het fantastisch om met deze mensen in contact te zijn. We helpen elkaar en dat is altijd zo geweest in deze buurt. Mijn ziel en zaligheid zitten erin. En dan komt van het een het ander. Zo zijn we ook betrokken geraakt bij de theetuin achter de school. Die kunnen we zo ook nog wel even laten zien.”
"We werden direct opgenomen in het hele gebeuren in en om het buurthuis. Zowel in de werkzaamheden buiten als in het nadenken over ontwikkelingen"
Spetterende lama
Het werkoverleg lijkt inmiddels gesneden koek. Eigenlijk weet iedereen wel welke taak er op hem of haar ligt te wachten. “Jan, help je even bij Truus?”, komt Eva aangewaaid. “Ja, dat is een geit. Die is nogal eigenwijs. Dan moet je echt even met zijn tweetjes zijn.” Buiten aangekomen lopen allerlei dieren in de rondte. Pekingeenden nemen een bad terwijl Janneke de waterbakken vult: “pas op hoor, soms word je wel nat!” Lama Appie loopt in haar kielzog met zijn oren in de nek. Janneke haalt haar neus ervoor op en is zijn gedrag zo te zien al helemaal gewend. Zelfs als hij zijn kwat door de lucht laat vliegen negeert ze hem. “Ach, dat doet hij zo vaak. Maar verder gebeurt er niks, hoor.” Er worden putjes schoongemaakt, de bezem gaat erdoor en tussen de bedrijvigheid door knuffelt Janneke haar favoriete konijn.
Met een praatje
“Het grootste gedeelte van de dag zijn we buiten”, vertelt cliëntbegeleider Daisy, beter bekend als Dees. “Alleen André is liever binnen aan het werk, maar daar is ook genoeg te doen. Cliënten die hier werken moeten wel zelfstandig bezig kunnen zijn. Er is altijd maar één ondersteuner aanwezig. Regelmatig loopt er wel een stagiair mee. We zijn hier helemaal op onze plek. Het scheelt oprecht dat we hier zo’n warm welkom kregen. We werden direct opgenomen in het hele gebeuren in en om het buurthuis. Zowel in de werkzaamheden buiten als in het nadenken over ontwikkelingen. We zijn open naar elkaar, willen luisteren en respecteren elkaar. Dat is veel waard. Eerder werkte deze groep cliënten ook al samen op de kinderboerderij van de Helderse Vallei. Daar hebben ze ook mooie jaren gehad, hoor. Alleen was daar geen eigen ruimte en er kwamen ook scholieren werken. Soms waren de klussen gewoon op. Hoe we hieraan zijn gekomen weet ik niet eens precies. De een spreekt iemand en de ander kent ook nog wel iemand. Met een praatje, zo gaat dat in Den Helder en dat werkt. Deze ruimte in het buurthuis werd eigenlijk niet meer gebruikt. En wij zochten iets. We zijn wel veel buiten, maar het is fijn om tussendoor naar binnen te kunnen en voor als het weer het echt niet toelaat om lang buiten te zijn. Daar komt het kort op neer. En ja, er valt nog wel wat op te knappen en aan te passen, maar de samenwerking is fantastisch.”
"De tuin heeft een belangrijke functie in de buurt. De tuin wordt verzorgd door bewoners en cliënten samen en er is tijd voor een praatje"
Eigen wereld
Janneke en Jan staan al klaar om richting de theetuin te gaan. Onderweg lopen we langs Jan zijn huis. Op een steenworp afstand dus. Jan: “In voorjaar en zomer is Albertha hier vaak. De tuin heeft een belangrijke functie in de buurt. De tuin wordt verzorgd door bewoners en cliënten samen en er is tijd voor een praatje. Voor iedereen die daar behoefte aan heeft”. Nog zo’n prachtig stukje verscholen groen. Er zijn verschillende zitjes gecreëerd, er groeien groentes en kruiden en er staat een kas in de tuin. “Kijk Jan, heb je deze lampionnetjes al gezien? Die worden straks doorzichtig”, vertelt Janneke enthousiast. “Ik ben dol op deze tuin. Er is zoveel te zien en te doen. Soms maken we ook soep van de spullen die we hier maken. Ik hou van koken.” We lopen terug richting het buurthuis waar Janneke zich even terugtrekt en haar tablet erbij pakt. Dat doet ze altijd even als haar werk buiten erop zit. Even in haar eigen wereld op haar eigen stek bij het raam. Wat een waardevolle plek zo midden in de stad.
