Met gebogen rug, zijn gezicht krap 15 centimeter van het papier en in opperste concentratie, is Jan Ros (65) bezig met groene verf aan een kwast. Kleuren mengen is zijn specialiteit, maar eigenlijk is Jan te porren voor alles waar ze in het Atelier van Centrum 31 mee aankomen.
Bij het aanschuiven van mijn stoel aan zijn tafel, pakt Jan direct zijn fotoboekjes erbij. Aan de hand van de beelden vertelt hij, zonder woorden, wat hij de afgelopen jaren zoal heeft gemaakt en meegemaakt in het Atelier. Een vrijwilliger stelt zijn portfolio geregeld samen. Zo kan hij terugkijken en andere mensen laten zien wat hij maakt. Er staan ook veel krantenknipsels in, want Jan heeft de pers al geregeld op bezoek gehad. Op vragen die ik stel komt af en toe een duimpje omhoog.
Stof voor een podcast
Jans collega Michiel zit een eindje verderop tegenover hem. Ze zijn niet alleen collega’s hier, maar ook nog eens buren verderop in Heerhugowaard. Ze kennen elkaar al 26 jaar. “Voordat Centrum 31 bestond, ging Jan naar de Vonder. En daar weer voor pakte hij pepermuntjes in. Maar daar werd hij niet zo blij van”, legt Michiel direct uit. “Kakagi nala ka. Maggi”, merkt Jan op. Michiel antwoord in dezelfde klanken. De omgeving kijkt niet op of om. Ze zijn eraan gewend. Het zou een mooie opname voor een podcast zijn. De interactie tussen de twee heren is fantastisch om te horen en te zien. Volledig met elkaar op hun gemak en intussen onverstoorbaar aan het werk.
Harkpoppetjes
Het is duidelijk. Jan schuift de boel opzij, rolt naar achteren en rijdt weg. Het is tijd voor koffie en een peuk. Maar hij is snel weer terug om het volgende fotoboek er bij te pakken en me een rondleiding door de galerie te geven, waar veel van zijn werk te zien is. “Inmiddels heeft Jan zijn eigen expositie gehad”, vertelt cliëntbegeleider Gemma van Vals. “Dat was eigenlijk het plan toen hij 60 werd, maar toen kwam het er niet van. Nu werkte hij hier 25 jaar en vonden we het toch echt tijd worden. Hij verdient het gewoon. Toen Jan begon met schilderen, maakte hij de bij velen nog wel bekende harkpoppetjes. Maar inmiddels tekent en schildert Jan naar afbeeldingen uit boeken uit onze kunstboekenkast of naar foto’s van internet. Hij heeft zo’n ontzettende ontwikkeling doorgemaakt. Jan heeft al behoorlijk wat werk verkocht en werkt ook in opdracht. Zo heeft hij een keer een Bowie gemaakt en een schilderij van een campertje voor iemand die met pensioen ging. Materialen? Stof, verf, knoopjes. Leg het maar neer en hij weet er iets moois van te maken. En het heeft natuurlijk even stilgelegen, maar eens in de twee jaar brengen we met de geïnteresseerde kunstenaars ook een bezoek aan het museum. Dat is altijd een groot succes. De Hermitage, het Rijks. Ja, nu je het zegt, daar moeten we weer eens over na gaan denken nu het weer kan.”
IJzersterk en een taaie
Jan zelf is intussen alweer druk aan het werk gegaan. Maar ik vraag me af: “wordt hij nooit stijf van deze houding?” “Nou, dat weet ik eigenlijk niet”, antwoordt Gemma. “Maar als het voor zijn werk nodig is dan wupt hij zo zijn rolstoel uit en zit ie op z’n knieën op de grond, hoor. Hij is ijzersterk en een taaie. Die gaat volgens mij voorlopig nog niet met pensioen!” Jan vindt het okee als ik nog even blijf zitten om te kijken hoe hij aan het werk is. Al snel ben ik van de radar. Hij zit al weer helemaal in zijn schilderij.
Expositie
De expositie is wegens succes verlengd dus wie weet kun je nog snel een bezoekje brengen. Maar ook daarna is altijd nog werk van Jan te zien bij Centrum 31. Er hangt van alles!
Daarnaast heeft Het Atelier een Kunstuitleen. Kun je van achter je beeldscherm alvast eens een kijkje nemen. Klik hier om naar de Kunstuitleen te gaan.
