De felrode kleur – en niet te vergeten de geur! – van aardbeien, onkruid dat tussen je vingers kriebelt, een briesje langs je oren en een splashbattle. Het is een greep uit de ingrediënten van een moestuin in Den Helder. Bij tuindersvereniging Texelstroom genieten kinderen van ODC de Troubadour in voorjaar en zomer wekelijks van alles wat hun tuin te bieden heeft.
“Er kan van alles hier”, vertelt cliëntbegeleider Judith terwijl Chayenne vanaf de ingang van het complex voor ons uitrent om de weg te wijzen. “We willen de kinderen leren dat een aardappel niet uit een plastic zak komt. We plukken aardbeien, wassen ze en eten ze op een beschuitje met de lunch. We hebben wat bloemen, maar verbouwen vooral spullen die we kunnen eten. Sla voor een broodje gezond bijvoorbeeld. Er komen meerdere groepen van de Troubadour hierheen en iedereen vult de tijd op zijn eigen manier in. Met deze tieners blijven we altijd tot na de lunch. Het is lekker dichtbij en we kunnen er lopend heen.”
"We verbouwen vooral spullen die we kunnen eten"
In de soep
Aan de picknicktafel onder de parasol wordt lekker gekeuveld. Roan vertelt over de meerkoeten die achter de tuin zitten en babymeerkoetjes kregen. Francess ligt erbij met een emmer onkruid voor zich. Langzaam rollen de kleine blaadjes door haar vingers terwijl ze vertelt over het zwembad waar ze zo blij van wordt. De emmer wordt af en toe bijgevuld door vrijwilligster Anke. “Ja, we hebben vier vrijwilligers die ons helpen”, gaat Judith verder. “Heerlijk is dat. Vandaag heeft ze ook nog zelfgemaakte cakejes meegenomen. We hebben ook een vijgenboompje en druiven, in de kas staat ook van alles. En de courgettes gaan lekker nu. Daar maken we straks soep van en zo proberen we steeds weer iets uit."
Als de regen valt
Ook een tuinhuis met geblokte gordijntjes ontbreekt niet. Er staat een grote tafel in en een klein keukentje met fornuis. Judith: "Wie zin heeft kan hier ook lekker gaan zitten. Om te knutselen, of als het begint te regenen natuurlijk, want ook dat kan hier gebeuren. We zitten tenslotte in Nederland. Alleen de wc is buiten dus dat is niet zo handig. Maar het tuinhuis is ook aan z’n end dus de nieuwe met inpandig toilet ligt al klaar. Die mag dan tijdelijk blijven liggen in de loods hier tot we eraan toe zijn hem te plaatsen. Het klinkt zo simpel, maar het helpt ons zo die medewerking hier!”
"Er is goed contact met 'de andere tuintjes'. We horen er echt bij"
Dankjewel Koos
“We hebben deze tuin dankzij Koos van de tuindersvereniging. Die heeft het allemaal geregeld een jaar of zes geleden. We hebben de mazzel dat we alleen contributie en voor water hoeven te betalen. De rest schenken ze ons. Er is goed contact met ‘de andere tuintjes’. We horen er echt bij. Mensen doen een koppie of lopen langs en zwaaien. Eerder deelden we een tuin, maar dat bleek toch lastig. Er wordt nog weleens iets extra’s uit de grond getrokken door een van de kinderen of er reed ergens een rolstoel overheen. Daar kun je niets aan doen, maar is natuurlijk niet fijn als je heel hard je best hebt gedaan.”
Chillen
Het is warm. De waterwerpschijven komen tevoorschijn en cliëntbegeleider Shelley is de sjaak: hoppa, de splashbattle kan van start en ze wordt direct onder vuur genomen. Lekker verkoelend. Ook dat soort dingen kan hier. Net als gewoon even chillen op je yogamatje in het gras onder de schaduwdoeken. En tussen al het gespuis door, gaan Romy en vrijwilliger Anke verwoed door met de aardbeien, die vervolgens gewassen worden door Chayenne en Judith.
Eindeloos uitproberen
Het is tijd voor de lunch. De volle bak met aardbeien komt op tafel. “Op de Troubadour komt ook een meisje dat niet zoveel eet”, vertelt Shelley. “Het is zo mooi om te zien hoe ze hier dan begint te proeven van allerlei verschillende dingen. Dat daar dan een rauwe aardappel tussen zit is dan maar zo.” Er loopt een klein rupsje over het pakje kaas. Romy merkt hem op en zet hem op haar arm waar hij even rond mag kriebelen. Judith staat op van tafel, loopt de blokhut in en komt terug met een potje met een vergrootglas erop. Hop, rupsje erin. “Wil je ‘m bekijken?”, vraagt ze in het algemeen. En het rupsje gaat de tafel rond. Zo simpel is het. En zo mooi ook.
