Het overschrijven van een boek, twee keer per dag rummikub spelen, een cursus keramiek: Gerda Baron (77) deed er, ondanks de teleurstellingen die op haar pad kwamen na haar ongeluk in 1981, alles aan om fysiek weer op eigen benen te kunnen staan.
Gerda: “Vóór mijn ongeluk, waaraan ik niet-aangeboren hersenletsel overhield, had ik al een cursus keramiek gevolgd. Daar ben ik mee verder gegaan. Het was op dat moment meteen een therapeutische bezigheid. Ik trainde daarmee mijn linkerhand, die mede daardoor weer ging functioneren.”
“Na een aantal jaren kwam ik terecht op de Springplank (een locatie van Esdégé-Reigersdaal die overgegaan is naar Centrum 31, red.). Ik werd vanaf dag één begeleid door keramiste Betty van Waay. Helaas overleed ze kortgeleden. Betty heeft me heel veel geleerd. Ik begon met potjes, maar ging langzaamaan ook modelleren. Zij wist precies hoe de kleuren van het glazuur er na het bakken uit zouden komen te zien. Iets wat ik nog weleens lastig vind, maar goed, een kunstenaar leert van haar fouten. Betty had zóveel ervaring. Ze kon goed over het werk vertellen en ze kwam ook altijd met van die praktische oplossingen. Het gebruik van een viltstiftdop om een kapsel te maken bijvoorbeeld. Soms vergeet ik die tips en als ik dan het potje met attributen zie staan, denk ik: ooooooja. Wat ik vooral zo mooi vond: tijd speelde geen rol. Die was er altijd. Betty leerde mij de rust te vinden voor waar ik mee bezig ben.”
“Inmiddels maak ik altijd beelden van dieren of mensen. Aan wie of wat ze verkocht worden maakt me niet uit. Ik doe makkelijk afstand van mijn werk. Al zou ik bij de teckel wel willen weten wie hem meeneemt. Daar zit heel veel gevoel in. Ik had er zelf één en die mis ik nog steeds."
"De vrijdag is mijn favoriete dag hier. Dan is het lekker rustig. Ik heb een heerlijke werkplek. Afgeschermd, maar niet helemaal afgesloten. Ik kan andere mensen opzoeken als ik daar behoefte aan heb. Mijn volgende project? Een krokodil. Daar wil ik al een tijdje aan beginnen. Ja. Zin in.”
