Een griepje op haar 33e resulteerde in een dwarslaesie, gevolgd door een coma. Ondernemer was ze. Nu cliënt met een niet-aangeboren hersenletsel en een puber. Maar Dicle Kilic is sterk en #TROTS op wat ze de afgelopen jaren heeft bereikt.
Het overkwam haar tijdens een verblijf in Turkije. Drie weken in coma in het ziekenhuis van Izmir, vervolgens naar Nederland gevlogen. “Kan je je voorstellen dat je wakker wordt in een vliegtuig en geen idee hebt wat er is gebeurd? Dat overkwam mij dus”, vertelt Dicle. “Vervolgens moest ik een week in quarantaine – dan kun je echt gek worden – en toen nog twee maanden revalideren in Heliomare. Ik was verlamd tot aan mijn nek.”
Is het realistisch om zo’n verhaal in een paar regels te omschrijven? Eigenlijk niet. Je kunt er een boek over schrijven. Dat is Dicles plan ook, maar dat heeft tijd nodig. Hier focussen we ons op de #TROTS die Dicle voelt. Ze vecht, knokt, strijdt en werkt hard. Ze kan inmiddels weer lopen en is begonnen aan een opleiding. Dicle: “Hoewel misschien hard, ik zie het als een waarschuwing dat ik een andere weg in moest slaan. Bizar, dat wel. Ik dacht altijd dat je met een beperking werd geboren of dat het oude mensen overkwam. Niet mij. Zakenvrouw. Tuurlijk niet.”
Het is te kort door de bocht om te zeggen dat Dicle het vanaf dag een voor elkaar had. Diepe dalen en vele tegenslagen. “Toen ik uiteindelijk ondersteuning van LOEK Hoorn kreeg, kon ik in het begin alleen maar huilen. Ik wilde verder met mijn hersenen, maar ik redde het niet meer alleen. Die ondersteuning helpt mij nu verder. Samen zaken op een rijtje zetten, me even terugfluiten als ik te hard wil. Inmiddels ben ik ook aan de slag met een jobcoach van Werk en Dagbesteding West-Friesland. Ik wil presentaties geven bij de GGZ als ervaringsdeskundige en heb dat inmiddels ook al gedaan bij de Basisopleiding van Esdégé-Reigersdaal. Zelf volg ik een opleiding bij De Hoofdzaak. Daar leer ik hoe ik voor een groep moet staan. Mijn eerste certificaat heb ik al op zak.”
“Mijn ondernemersgeest blijft. Ik woon bijvoorbeeld in Hoorn aan het Markermeer. Daar maken ze nu een strand en dan bedenk ik me dat ik dit appartement eigenlijk nu zou moeten kopen omdat het straks veel meer waard is. Dat soort dingen kan niet meer zo makkelijk, maar ze blijven door mijn hoofd spoken. Ik heb moeite grenzen te stellen. Zowel lichamelijk als geestelijk. Ook ik heb mijn plus- en minpunten. Maar ik ben #TROTS dat ik de tweede kans in mijn leven goed heb aangepakt.”
