Bijna stuiterend komt hij een kamertje bij ODC de Troubadour (Den Helder) binnen. Nou ja, bijna? Laat dat maar weg. Zijn ogen stralen terwijl hij enthousiast zijn armen beweegt. Damian (5), breed lachend, mag spelenderwijs oefenen met de Kojo: een alles-in-een computer met verschillende bedieningsmogelijkheden, bijvoorbeeld oogbesturing en aanraking. Nadat hij voorzichtig voor het scherm is neergezet en de software is gestart mag Damian los. Fruit pletten, taarten gooien, blokjes wegschuiven om mooie vissen te kunnen zien en filmpjes. Hij kan al helemaal zelf kiezen en kiest… het zandkasteel! Zijn persoonlijke nummer één. YES!
Maudy Maas (logopedist) en Nanda Jorna (ergotherapeut) krijgen vaak vragen ter ondersteuning van cliënten met een laag niveau. Hierbij gaat het regelmatig om de inzet van tablets voor spel, ontspanning of communicatie. Jammer genoeg bieden deze apparaten te weinig mogelijkheden om zicht te krijgen op de bedieningsmogelijkheden die een cliënt heeft. Daarnaast sluiten de apps vaak niet aan op zijn of haar niveau en belevingswereld. Maudy en Nanda gingen op zoek naar een beter antwoord. Een manier die hen kon helpen te ontdekken waar de mogelijkheden van de cliënt liggen en hen hiervoor voldoende tijd bood. In samenwerking met Doe ‘R Toe kwamen ze uit bij de Kojo.
De Kojo is een alles-in-een computer die verschillende bedieningsmogelijkheden heeft. Je kunt de Kojo besturen met je ogen, met aanraking van het scherm en met grote knoppen. Dit, gecombineerd met speciale software, biedt nieuwe mogelijkheden voor bijvoorbeeld mensen met een ernstig meervoudige beperking (EMB). Ook biedt de Kojo nieuwe mogelijkheden op het gebied van diagnostiek. Je kunt bijvoorbeeld nauwkeurig observeren hoe iemand naar het scherm kijkt. Hierdoor kun je meer te weten komen over wat een cliënt kan, of begrijpt.
Ondertussen is de pilot gestart bij ODC de Troubadour. Ook de Zeevonk (Den Helder) en Zuiderlicht (Heerhugowaard) doen mee. Op alle locaties wordt de Kojo drie maanden uitgeprobeerd. Maudy en Nanda willen ontdekken op welke manier de Kojo een rol kan spelen bij diagnostiek en advies. Daarnaast kijken zij naar het gemak waarmee cliënten de besturing van de Kojo kunnen leren.
Maudy: “We werken nu met een klein aantal cliënten met de Kojo. Ons onderzoek loopt nog een tijdje door en dus is het nog te vroeg om conclusies te trekken. Toch hebben we al mooie dingen gezien. Een van de cliënten die in veel dingen afhankelijk is van anderen, reageerde direct toen we hem voor de Kojo zetten. Middels oogbesturing kon hij plaatjes aanwijzen. Ik dacht: wauw, dit kan jij dus allemaal! Ik weet niet of deze cliënt dit al eerder had gekund, maar dankzij zo’n nieuw apparaat kunnen we het nu zien. Dat greep mij echt aan.”
Nanda: “Bij een andere cliënt was het lastig in te schatten of de Kojo zou aanslaan. Kon ze wel lang genoeg naar het scherm kijken en een plaatje zoeken en vinden? Na twee maanden zagen we voor het eerst een reactie. Herhaling en geduld kunnen dus belangrijk zijn. Deze cliënt moest eerst leren kijken. Nu kunnen we gaan ontdekken of dit nieuwe mogelijkheden met zich meebrengt. Voor dit soort dingen heb je vooral tijd nodig.”
Na een kleine dertig minuten is het over met de pret. Nog ééééén spelletje en dan is het klaar. Zodra Damian dat door heeft, slaat zijn plezier om in boosheid. Hij wil absoluut nog niet stoppen. Geen sprake van. Zijn gezicht betrekt en er verschijnen tranen in zijn ogen. Leuk hoor zo’n Kojo. Ben je heerlijk wat taarten aan het smijten, ben je net een beetje opgewarmd, moet je stoppen. Lekker dan!
