Daniël Koenis (25) kan wel zeggen dat hij aardig wat STAPpen gezet heeft de afgelopen jaren. “De naam zegt het al, hè”, lacht hij tevreden. “Ik woonde bij trainingshuis STAP in Heerhugowaard. Een plek waar jong volwassenen leren zo zelfstandig mogelijk te wonen.”
Voor het beeld: STAP heeft acht appartementen, waarvan er twee een aparte slaapkamer hebben en de overige een ruime woon-slaapkamer. Allemaal met douche en toilet en een eigen voordeur. “Toen ik zeven jaar geleden bij Esdégé-Reigersdaal kwam wonen was STAP er nog niet”, gaat Daniël verder. “Er waren twee eengezinswoningen aan het Lindeboomplein waar mensen hun eigen kamer hadden. Ik kende de plek via vrienden en ben er zelf op afgestapt. Het was tijd om op eigen benen te staan. Ik had de mazzel dat er al snel een plek vrij was. Drie maanden later verhuisden we naar de Roze Flamingo en startte STAP.”
Stuk op Latijnse namen
“Op zo’n plek heb je natuurlijk wel regels. Eén ervan was dat je overdag wel iets te doen moest hebben. Ik zat nog op school, tweede jaar op het Clusiuscollege, maar dat ging mis. Ik ben behoorlijk dyslectisch en trok al die Latijnse namen van die planten niet. Na wat verschillende baantjes werk ik nu sinds acht maanden bij een verfgroothandel in Alkmaar. Ook met die STAP hebben ze me geholpen. Ik vind het moeilijk om voor mezelf op te komen, maar heb inmiddels wel meer m’n bekkie staan. Ik zeg nu sneller dat ik het ergens niet mee eens ben en krop het dus niet altijd meer op. Dat zijn ook dingen die ik bij STAP geleerd heb.”
Openstellen
“Maar goed, dat is nu. Toen ik bij STAP kwam wonen, wist ik eigenlijk nog niks. Ik ben met heel veel dingen geholpen. Koken bijvoorbeeld en mijn financiën regelen. Maar ook de was doen, schoonmaken en opruimen. Dat laatste blijft bij mij trouwens wel een dingetje”, lacht Daniël. “Ik was super onzeker en schaamde me eigenlijk als ik iets niet kon. Nu heb ik veel meer vertrouwen in mezelf. Als ik het zo vertel klinkt het misschien allemaal vrij makkelijk en logisch, maar je doet het toch ook niet zomaar, hoor. Je moet je op zo’n plek toch maar even openstellen. En dat heb ik dus wel voor elkaar gekregen. En natuurlijk dacht ik van de ondersteuners ook weleens: ‘pff, komen ze weer’. Maar ik had wel een goede band met ze.”
‘Zout een end op’
“Hoewel ik daar nu niet meer woon, hebben we nog wel eens contact. Dan bellen we even of zegt Leon (Daniëls voormalige persoonlijk begeleider, red.) dat ie pijltjes komt gooien. Darten heb ik hem destijds geleerd. Tijdens het gooien praatten we dan. Zo kon ik mijn ei kwijt. Dat werkt bij mij. Met mijn eerste begeleider Ellen heb ik een keer ruzie gehad. Ik was zo chagrijnig en dacht ‘zout een end op’. Dat moet niet tof zijn als je de deur wordt gewezen. Zij heeft echt zoveel voor mij betekend. Net even langer blijven zitten omdat ze zag dat ik dat nodig had bijvoorbeeld. Dat heeft me heel veel gedaan.”
Geen mens is hetzelfde
Geen mens is hetzelfde en dus is de manier van ondersteunen voor iedereen bij STAP anders ingericht. De een moet leren koken, de ander moet meer ritme in zijn leven krijgen en met geld om leren gaan. Er zijn ook jongeren die hun dag-nachtritme hebben omgedraaid. “Feit is wel dat ze een deel van de dag alleen zijn hier”, vertelt cliëntbegeleider Leon Wakker. “Wij zijn er in principe ’s middags en ’s avonds, maar passen onze tijden wel aan daar waar nodig. We zijn met zijn drieën in het team dus de lijntjes zijn kort. Als iemand de volgende STAP zet richting zelfstandigheid en in een eigen appartement gaat wonen, ondersteunen wij nog ongeveer een jaar vanuit STAP. Daarna gaat de ondersteuning doorgaans over naar onze collega’s van De Pilaar. Tenzij gebleken is dat er juist meer ondersteuning nodig is natuurlijk. Want ook dat kan het resultaat zijn.”
Twee energieleveranciers
“Omdat er geen vervolgwoning beschikbaar was, heb ik iets langer bij STAP gewoond dan de gebruikelijke drie jaar. En hoewel de ondersteuning geleidelijk werd afgebouwd, was de overgang naar mijn eigen appartement in Alkmaar wel even wennen”, geeft Daniël toe. “Ik deed inmiddels al bijna alles zelf natuurlijk, maar toch is het even gek als je ineens maar één of twee keer in de week ondersteuning krijgt. En ook van iemand anders. Die je nog niet kent… Gelukkig was er een klik. Praten helpt bij mij dus ik vind het fijn om iemand te hebben waarop ik terug kan vallen. Zo zat ik hier ineens vast aan twee energieleveranciers. Ik dacht dat Nuon en Eneco samenwerkten. Dat dus. Heel fijn dat er dan iemand is die je helpt.”
Volgende STAP
De volgende STAP? Daniël hoeft er geen seconde over na te denken: “Ik wil nog heel graag terug naar mijn geboorteplaats Langedijk. Hoeft niet met spoed, hoor, maar daar wil ik wel naar toe werken.”
