Zestien jaar geleden liep ze stage als begeleider. Nu is ze clustermanager. Is die route voor een handvol weggelegd? Brenda Bles vindt van niet: “Je krijgt het niet aangereikt, maar als je de ambitie hebt, zijn er mogelijkheden genoeg.”
“Mijn eerste kennismaking met het werken in de gehandicaptenzorg was bij ’s Heerenloo. Die manier van werken paste duidelijk niet bij mij. Eenvoudige beslissingen werden pas genomen als heel veel mensen ernaar gekeken hadden. Een mooi voorbeeld: ik wilde iets voor Sinterklaas organiseren. Toen ik een go kreeg, was Sinterklaas al naar huis.”
Kende je Esdégé-Reigersdaal al?
“Om me heen hoorde ik over Esdégé-Reigersdaal. Dat het een ‘platte organisatie’ was. Daar snapte ik toen nog niet zoveel van, maar ik heb wel meteen bij school aangegeven dat ik daar wel graag verder wilde. En dat ik geen voorkeur had voor een bepaalde doelgroep. Nu had ik juist de kans om overal van te proeven. En zo kwam ik bij de NAH-club (mensen met niet-aangeboren hersenletsel, red.) in Schagen terecht. Toen nog De Stern. Dat werk heeft me elf jaar in z’n greep gehouden. Daar waar het schuurt vind ik het leuk worden. En NAH kan iedereen overkomen. Je mag mensen helpen met het zoeken naar nieuw perspectief. Nieuwe lampjes laten branden in levens met een breuk. Buitengewoon interessant en tegelijk ook superconfronterend. Want ik was nog superjong en werd me heel bewust van mijn eigen kwetsbaarheid. Dat is een fase waar je doorheen moet. Dat merkte ik later ook bij collega’s.”
Paste deze organisatie meteen bij je?
“Vanaf dag één voelde ik me als een vis in het water bij Esdégé-Reigersdaal. Ik heb om te beginnen een grote dosis eigenwijsheid én verantwoordelijkheidsgevoel. Daar wilde ik wel iets mee doen. De laatste weken van mij stage heb ik clustermanager Annek Groot herhaaldelijk bestookt met de vraag of er ergens een baantje voor me was. Ik wilde binnenkomen. Het werd een vakantiebaantje en daarna kon ik door met ziektevervanging. Om rond te kunnen komen, werkte ik daarnaast nog bij de Vomar. Tot ik uiteindelijk voor 32 uur in de week begeleider mocht worden in Den Helder. Door een grote switch in het team kon ik relatief snel overstappen naar de functie van cliëntbegeleider. En er kwam een clustermanager die me vleugels gaf. ‘Ga maar onderzoeken’, was zijn boodschap. Dat deed nog meer een beroep op het ondernemende dat ik in me heb. En zo ging ik bijvoorbeeld met cliënten op zoek naar werkplekken buiten het AC.”
Had je al grootste plannen tijdens je opleiding?
“Jaaaaha. Ik begon ooit op de havo. Uiteindelijk heb ik examen gedaan op vmbo B/C-niveau omdat ik heel andere dingen dan school belangrijk vond. Toch heb ik de opleiding ‘Helpende niveau 2’ uiteindelijk in een jaar gedaan. Ik leerde dingen als mensen wassen en dacht toen: hmmm, ik wil meer. Toen ben ik in gesprek gegaan met mijn vader en die zei: ‘Bren, als je iets wilt in je leven dan moet je altijd blijven leren. En zorg ervoor dat je nieuwsgierig blijft.’ Snel daarna viel het kwartje en heb ik SPW 3 en 4 gedaan. Later kwam daar nog hbo maatschappelijk werk bij. Die laatste heb ik een jaar of drie geleden afgerond. Ik ben altijd bezig met nieuwe dingen, vind het fijn mezelf te onderwijzen. Dat is ook nu weer zo in mijn functie als clustermanager. Het is een compleet nieuwe baan en ik heb alle ruimte om mezelf te ontplooien.”
"Ik ben altijd bezig met nieuwe dingen"
Hoe maakte je die stap?
“Inmiddels was ik al een paar jaar senior cliëntbegeleider toen het begon te kriebelen. Ik heb een brief geschreven naar P&O. Ik ging in gesprek met een managementcoach en deed een assessment. Die bestond uit rekentoetsen, gesprekken, casussen en een psychologisch onderzoek. De uitslag daarvan onderstreepte dat ik het in me had. Maar er kwamen ook puntjes voor verbetering uit. Die hadden vooral te maken met ‘wie ben je nou als manager’. Ik kreeg een coach toegewezen en die raadde me aan een maatje te zoeken. Kim Hartman, clustermanager van De Troubadour in Den Helder, kende ik al. En omdat ik de afgelopen jaren veel mannen om me heen had, wilde ik weleens van een vrouw leren. Dat was een match made in heaven. Ik kreeg de ruimte om naast Kim het vak te leren en heb als junior clustermanager twee jaar meegelopen en Het Portaal – voor jongeren met autisme die vastgelopen zijn op school – verder uitgebouwd. Daar is nu de Zuiderweg in Schagen, ook voor kinderen, bijgekomen. Inmiddels is het mijn ‘eigen’ cluster.”
Is er iets dat je vies tegenvalt?
“Als er mensen overlijden. Dat went nooit. Of kinderen die niet lekker gaan. Maar dat is eigenlijk niet anders dan voorheen. Alleen wordt er in deze functie natuurlijk iets meer naar je gekeken. Alles gaat om zelfvertrouwen en daarbij dicht bij jezelf blijven. Niet klakkeloos andere clustermanagers volgen, maar ook mijn eigen koers varen. Als de kinderen blij zijn, de ouders tevreden, medewerkers gemotiveerd rondlopen en m’n begroting op orde is, dan doe ik het goed”, lacht Brenda. “En bovendien heb ik het zelf heel erg naar mijn zin. Deze rol past me. Eigenlijk vond ik senior cliëntbegeleider zijn ingewikkelder. Voor mijn gevoel zat ik er net tussenin. Niet helemaal bij het team, maar ook niet bij het management.”
Wat brengt de toekomst?
“Hoewel ik dacht dat mijn hart bij NAH lag, blijkt het voor mij niet uit te maken voor welke doelgroep ik het doe. En Den Helder is mijn stad. Dat ik daaraan mag bouwen, nu met Schagen als aanvulling, vind ik het mooiste wat er is. Dit schooljaar starten we in Den Helder een ‘samen naar schoolklas’ in het middelbaar onderwijs. Jongeren die nu naar Het Portaal komen, zitten vaak al een jaar thuis. We willen meer inzetten op preventie. Met een eigen lokaal in school kunnen de jongeren reguliere lessen volgen waar dat mogelijk is, met ondersteuning van onze specialisten. Logistiek een behoorlijke uitdaging voor de school, maar we gaan er samen voor. Als Het Portaal willen we een ondersteunende en adviserende rol vervullen. In Schagen hebben we onlangs een orthopedagogisch dagcentrum aan de Zuiderweg overgenomen. Daar zijn team en locatie volop in ontwikkeling. Plannen en dromen zijn er altijd. Maar eerst de basis.”
"Blijf kritisch naar jezelf kijken"
Weggelegd voor een handvol?
“Steeds meer mensen binnen de organisatie krijgen en pakken de kans om zich verder te ontwikkelen. Ik vind dat heel waardevol. Het gaat om eigen kweek, deze mensen onderstrepen de visie en dat maakt voor mijn gevoel een groot verschil. Het begint met ambitie en uiteraard heel veel plezier in je werk. Er zijn voldoende kansen om je eigen toekomst verder vorm te geven, maar je moet het zelf organiseren. We zijn een lerende organisatie, dus ook als clustermanager ben je constant bezig met je eigen ontwikkeling en bewaking en versterking van de visie van de organisatie. Als je dat voor ogen houdt en kritisch naar jezelf durft te blijven kijken, komt het goed. Wat ik een te gekke ontwikkeling vind is dat steeds meer vrouwen de stap naar clustermanager maken. Ik geloof dat deze boost aan diversiteit versterkend is voor onze organisatie.”
