TROTS? Maak daar maar ape#TROTS van. De tranen komen direct op bij de vraag waar Bianca Schippers zo #TROTS op is: “Zowel op mijn echtgenoot Ramon als op mezelf eigenlijk. Want in 2012 kreeg ik CVA (beroerte, red.) Ik moest weer leren praten en kon bijna niet meer lopen. Ik kreeg revalidatie in Westerhout in Alkmaar, ging zelfs nog naar Brabant voor behandeling. Ik moest weer leren mezelf aan te kleden, eten, douchen…”
25 jaar geleden leerden Ramon en Bianca elkaar kennen tijdens hun werk bij WNK Personeelsdiensten. Ze werden al snel verliefd en gingen samenwonen. Kochten zelfs een huis; alles voor elkaar. Bianca: “Tot die beroerte. Het was 21 juni 2012. Wat was ik boos en verdrietig! Daardoor ging ik zelfs mensen slaan. Ook Ramon… Lange tijd wilde ik alleen maar op bed liggen. Kreeg ik toevallen. Dat was voor Ramon niet meer te doen.”
Alsof het nog niet genoeg was, kreeg Bianca vervolgens ook nog borstkanker. Gek genoeg zorgde die ervoor dat Bianca’s gedrag omsloeg. Althans, daar wijst alles op. Dat merkten ze ook bij locatie De Draai, onderdeel van AC de Reiger, waar Bianca dagelijks één op één ondersteuning krijgt. “We zien een heel andere vrouw", vertelt cliëntbegeleider Lisette Jacobs. “Eerst was er veel onrust en woede. In die periode kwam Bianca niet tot activiteiten. Ze wilde wel, zodat ze iets te vertellen had ’s avonds aan Ramon. Dat zei ze tegen ons ook zo. Tegelijkertijd had ze niet de ruimte in haar hoofd en de energie om tot actie te komen. Ze wandelde, puzzelde, maakte kaarten en bakte koekjes. Dat wil zeggen, ze keek vooral toe hoe wij haar idee uitwerkten. Tijdens de behandeling tegen de kanker werd ze rustiger. Alsof ze toen alles een plekje ging geven. Nu onderneemt ze weer veel meer. Ze bedenkt wat ze graag wil en wat goed is voor haar lijf. Ze krijgt fysiotherapie, zwemt, borduurt, tekent en maakt nu wel zelf kaarten en koekjes.”
“Nu woon ik in Schermerhorn en ben één keer in de veertien dagen een weekend bij Ramon”, gaat Bianca verder. “Dan gaan we een stukje rijden op de brommer. Koffie drinken in Egmond of bij mijn schoonouders. We ruimen wat op, bestellen dingen op internet, kijken televisie en eten een toastje. Hopelijk wordt het volgend jaar ieder weekend. Mijn droom is om weer helemaal samen te zijn en samen oud te worden.”
“Op 6 augustus afgelopen jaar zijn we getrouwd. Dat wilden we al eerder, maar het kwam er niet van door al dat gedoe. Ik ben er #TROTS op dat we hier samen doorheen zijn gekomen.”
TROTS? Maak daar maar ape#TROTS van. De tranen komen direct op bij de vraag waar Bianca Schippers zo #TROTS op is: “Zowel op mijn echtgenoot Ramon als op mezelf eigenlijk. Want in 2012 kreeg ik CVA (beroerte, red.) Ik moest weer leren praten en kon bijna niet meer lopen. Ik kreeg revalidatie in Westerhout in Alkmaar, ging zelfs nog naar Brabant voor behandeling. Ik moest weer leren mezelf aan te kleden, eten, douchen…”
25 jaar geleden leerden Ramon en Bianca elkaar kennen tijdens hun werk bij WNK Personeelsdiensten. Ze werden al snel verliefd en gingen samenwonen. Kochten zelfs een huis; alles voor elkaar. Bianca: “Tot die beroerte. Het was 21 juni 2012. Wat was ik boos en verdrietig! Daardoor ging ik zelfs mensen slaan. Ook Ramon… Lange tijd wilde ik alleen maar op bed liggen. Kreeg ik toevallen. Dat was voor Ramon niet meer te doen.”
Alsof het nog niet genoeg was, kreeg Bianca vervolgens ook nog borstkanker. Gek genoeg zorgde die ervoor dat Bianca’s gedrag omsloeg. Althans, daar wijst alles op. Dat merkten ze ook bij locatie De Draai, onderdeel van AC de Reiger, waar Bianca dagelijks één op één ondersteuning krijgt. “We zien een heel andere vrouw", vertelt cliëntbegeleider Lisette Jacobs. “Eerst was er veel onrust en woede. In die periode kwam Bianca niet tot activiteiten. Ze wilde wel, zodat ze iets te vertellen had ’s avonds aan Ramon. Dat zei ze tegen ons ook zo. Tegelijkertijd had ze niet de ruimte in haar hoofd en de energie om tot actie te komen. Ze wandelde, puzzelde, maakte kaarten en bakte koekjes. Dat wil zeggen, ze keek vooral toe hoe wij haar idee uitwerkten. Tijdens de behandeling tegen de kanker werd ze rustiger. Alsof ze toen alles een plekje ging geven. Nu onderneemt ze weer veel meer. Ze bedenkt wat ze graag wil en wat goed is voor haar lijf. Ze krijgt fysiotherapie, zwemt, borduurt, tekent en maakt nu wel zelf kaarten en koekjes.”
“Nu woon ik in Schermerhorn en ben één keer in de veertien dagen een weekend bij Ramon”, gaat Bianca verder. “Dan gaan we een stukje rijden op de brommer. Koffie drinken in Egmond of bij mijn schoonouders. We ruimen wat op, bestellen dingen op internet, kijken televisie en eten een toastje. Hopelijk wordt het volgend jaar ieder weekend. Mijn droom is om weer helemaal samen te zijn en samen oud te worden.”
“Op 6 augustus afgelopen jaar zijn we getrouwd. Dat wilden we al eerder, maar het kwam er niet van door al dat gedoe. Ik ben er #TROTS op dat we hier samen doorheen zijn gekomen.”