“Het zijn zulke lieve mensen. Ik ben blij dat ik er heen mag. Dat doet echt wat met je. Als ik mijn auto uitstap, lijkt het wel alsof er een knoppie omgaat. Ik word helemaal rustig. Je moet echt ook eens gaan kijken, hoor. Het is zo mooi geworden! En iedereen mag er komen. Haal eens een bakkie in het Theehuis. Ze maken er ook nog lekkere baksels bij.”
Roger Franssen doelt op locatie Het Erf in Heerhugowaard, waar hij als vrijwilliger het onderhoud aan de tuinen doet. Al jaren werkt hij zelf in de groenvoorziening bij de GGZ. Maar het aantal uren werd hem te veel. “Een baas vraagt veel van je en nu ik wat ouder en wijzer word en wat last van mijn lijf begin te krijgen, besef ik dat het ook om andere dingen draait in het leven. Even een stapje terug, zeg maar. Wel bezig zijn, maar zonder die druk. Toen ik op zoek ging naar vrijwilligerswerk, wist ik heel duidelijk dat ik mensen wilde helpen. Had me dit jaren terug niet gezegd, hoor. Ik snapte er niks van dat mensen een opleiding in de zorg gingen volgen. Als je jong bent zie je dingen op een heel andere manier. Ik wel in ieder geval.”
“Vóór mijn zoektocht kende ik Esdégé-Reigersdaal eigenlijk helemaal niet. Maar via vrijwilligerssites kwam deze organisatie steeds naar voren. Toen heb ik een gesprek gehad met de coördinator en zijn we stapje voor stapje gaan kijken wat ik kon doen en waar. Ze wilde eerst eens kijken wat ik aankon. Dat snap ik wel. Langzaamaan is het werk uitgebreid.”
Niks is gek of bijzonder.
Ik heb genoeg gezien in mijn leven
—
Behalve bij Het Erf, is Roger ook vrijwilliger bij woonlocatie de Linger, ook in Heerhugowaard. Daar is het nu echter wat rustiger vanwege het seizoen en de tuintjes zijn er een stuk kleiner. Bij de Linger helpt Roger mensen individueel met hun planten. Roger: “Ook erg leuk om te doen. Bij de mensen thuis moet je altijd even aftasten. Ik moet hun vertrouwen krijgen, want het is natuurlijk lang niet voor iedereen even makkelijk om de zaken uit handen te geven. Maar als je elkaar eenmaal kent is het top. Samenwerken is toch echt leuker. En ik kan bijvoorbeeld helpen als iemand in een rolstoel ergens niet bij kan. Een takje afknippen ofzo. Reacties die ik dan krijg als ‘wow, wat mooi’, die doen me veel. Ik vind niet zo snel iets gek of bijzonder trouwens. Dat is een voordeel voor mij hier. Door mijn werk bij de GGZ heb ik genoeg gezien in mijn leven. En ik heb geduld.”
“Bij Het Erf werk ik naar vraag. In de periode dat Het Erf in ontwikkeling was, zag je me er veel. Nu het onkruid zo goed als weg is, wordt het iets minder. Ik kan heerlijk mijn gang gaan. Genieten.” Roger droomt bijna weg als hij zo’n ‘genietmoment’ omschrijft: “Als de zon staat te bakken op de schapenwei achterop Het Erf… Je wappert met je handen en… ineens een partij vlinders uit die struiken vandaan! Prachtig.”
“Ik heb het schema van de taken in mijn kop zitten, maar ben ook erg blij met de ondersteuners en cliënten die er rondlopen. Ze zijn volgens mij wel blij met me, maar ik ook met hen! Dit wil ik doen tot ik neerval. Het is helemaal goed zo. Samenwerken met cliënten zit er op dit moment niet in. Dat kan – nog – niet. Er is daar veel intensieve ondersteuning. Ik snap dat ze die structuur niet zomaar moeten verliezen. Maar de cliënten zijn wel om me heen en dat voelt echt heel goed.”
“Dat betekent overigens niet dat er geen contact is”, zegt cliëntbegeleider Mascha Plum even later aan de telefoon tijdens het maken van een foto-afspraak. “Iedereen weet dondersgoed wie Roger is. Tijdens de koffiepauze zit hij er lekker bij. Wat zijn we blij met Roger.”
